7. kez kaybediyorum sana bu benim en korkak şiirim
Sen beni hep güzel hatırlarsın ancak ben artık iyi biri değilim
Zaman herkesi değiştirirmiş eski onurdan geleceğe pay yok
Yaptığı tek bir güzel hareket tüm yanlışları sildirir, iyimi?

Gerçekten birini sevdim ama onlar yüreğimi dağlayıp attı
Eskiden gülümsediğimiz insanların hiç biri kalmadı artık
Bakmaya kıyamadığım resimlerin hepsini yüreğimin ateşine attım
Beni hala tanımıyorsun seni yakamadığımdan geçmişi yaktım

Kötü günler geçiriyorken can bildiğin senden sıkılabilirmiş
Mutsuzluk yakışmış üstümüze başka bi şey sırıtabilirmiş
Tekrar tekrar deniyorsun istediklerimiz olmuyo bazen
Güçlüymüş gibi duran insanlar bi cümleyle yıkılabilirmiş

Ben senden geçemem, kuşlar vazgeçiyorken kanatlarından
Kötü insanlardan korkmuyorum yokluğunu aratmadığından
Ne yazık ki hiç olmamışım zaten gelecekte ki planlarında
Şehrimden daha griyim artık saklanamam karanlığından

Birbirimizi yenemiyoruz biz bütün insanları yenebiliyorken
Belki de tekrardan dertleşiriz rüyalarıma gelebiliyorken

Ölmek nasıl hissettiriyor dünyadan nefes alabiliyorken
Sen beni hiç sevmedin 3 yanlış bir doğruyu sevebiliyorken..

Sana anlatacak çok bi şeyim kalmadı artık dönsen ne olur?
Bizi yan yana getiremeyen bu sokaklara tekrar sövsem ne olur?
Bana nefretle bakan gözleri gülümsüyorken görsem ne olur?
Hiç bi zaman sevilmedim ben, senin kalbinde ölsem ne olur?

Ben zaten karanlığım sana güneşli günler vaad etmiyorum
Dünyayla barışsam ne olacak ben daha kendimi affetmiyorum.
Sana yürüdüğüm yolların içinde kayboldum ama kaybetmiyorum
Eski güzel günlere dönemeyiz artık bundan bahsetmiyorum

Kapına kadar geldim çok kez lakin tekrar sana gelemezdim
Beni hep kaybetmeyi seçtin neden kazanmayı hiç denemezdin
İnecek bir durağım kalmadı kaptan gideceğim hiç bi yerim yok
Ben zaten çok yol yürüdüm sensiz, kalmadı geçmediğim yol

Yüreğinden sevdiğin insan sana ev değil de memleket olur
Biliyorsun yıllar gidiyorken zor geliyor beklemek onu
Sanırım susmaktan vazgeçtim yutulmamış sözlerim olur
Artık kalbimi hissetmiyorum arıyorken gözlerim onu..

Seni herkese anlattım ama kimseyi adınla konuşturmadım
Uğruna sözlerim intihar etti ölüm bile bizi buluşturmadı
Hala beni çok seviyormuş gibi bakıyorken resmini yaktım
Ama hiçbir yangın resmini beni yaktığın gibi tutuşturmadı

Bir avuç nefretim ve sevgim vardı ya onun da külleri kaldı
Yeni bir dileğim yok sadece hızlı geçsin bu günlerim artık
Ben kendimden vazgeçtim nedense bir türlü gülmedi bahtım
7. kez yazmayacaktım huzurum çok uzun sürmedi tanrım

Mayıslar da sonsuza dek yaşamak zaten tek sana yakışırdı
Pişmanlığım her sene koşup da bi türlü kalbine varamayışımdır.
Senden yana zarar ettim umarım ben sana kâr kalmamışımdır
Hikayeler yarıda biter çünkü kadın haklı adam aşıktır…