Kalınca sensiz, sebepsiz
Hatıralar günden güne eriyor
Vurunca günahlarım aklıma
Yüreğim bir çocuk gibi ağlıyor

Bu gidiş bir terkediş değil mi?
Anılar gözyaşıma merhem olmuyor
Her gece seninle uyuyup uyanırken
Tüm bunlar yerini doldurmuyor
Sen hatalarımdan “bıraktım” diyorken, inan
Hatalar yalan söylüyor

Senle inanmışım, bir aşkın var oluşuna
Senle sarılmışım, en acı zamanlara
Senle uyanmışım, en yalan rüyalardan
Meğer sen de yalanmışsın sen de…