ben ağlamam gökyüzünün gözyaşlarını alırım arkama

birileri seni anarken duymuş beni bunlar hep safsata

düşlerimizi yaktığımız görülmedi gömüverdik tastamam

sen farkında değildin bendim düştüğümde sana yaslanan

yüzyıllık nöbette gibiyim beklemenin büyüsüne aldanan

belki boşuna diyecekler gelmeyecek bunlar hiç bir anlama

çınlıyoken şu kulaklarımda bol yankılı şekerli kahkahan

şarkıların zehirli ilüzyonunda tesellileri harcamam

halim yok kalbimin kabul ettiğini bir çırpıda atmaya

omzumun hizasında gözlerin var gerek yok ileriye bakmaya

nasıl da heves eder insan bazı denizlere sonsuz batmaya

umutsuz kalmaya, suratını asmaya

kollarını kavuşturan çaresizlik yayılmış anlara

her taraftan bir sızı saldırıyor dağlara

zihninin dehlizlerine kazınmış bi kavga var

yosun olsan sarılırdın taşlara

gözlerimin uçurumuna süzülüyor arsız duman

felakatin ansıız yutar

yok elimi tutan

yak sigaranı göğsümüzün içine dolsun zaman

balzamin açsın şu an

kabul mü duam

git buradan dizlerimize varan karanlığın ortasından

anlamı yok fırtınaları cebimde tutmanın gerçeğin sofrasında

böyle insan kayar gider uzaklaşır birden ben noktasından